شهید

شرمم کشد که بی تو نفس میکشم هنوز ، تا زنده ام بس است همین شرمساریم

شهید ای زیبا ترین واژه در فرهنگ عشق ، شهید ای صدر نشین جمله الفاظ در مکتبخانه بینش

و استوارترین معنی در کتاب ایثار و شهادت ، شهیدان آلاله رویان خونین چهره گان سپید طنینان

در مجلسی که مشاطه بهار گیتی را به زیور ریاحین آراسته و خنیاگران عشق در سایه یاس و سرو آزاد همراه با تغزّل فاختگان و عندلیبان شیدا، ساز عشق و سرود نوروز را مینوازند، وزمزمه آبشاران از چکاد کوهساران تا ژرفای رودخانه ها، نوید رویش سبزه و استیلای لشگر گل را میدهد، در جای شما شقایق خونین روئیده است . در آغاز ظهور لاله های سرخ، و جلوه های رنگین و عطر آگین رز و محمدی که غزالان زیبا چشم ،سر مست از شراب زلال چشمه های حیات بخش در دامنه کوهساران سبزینه پوش به پاس پیروزی فروردین به دیو توانفرسای زمستان پای کوبی میکنند و صبا در هر کران عالیه می افشاند. جای شما خالی.

لیکن شما را رشک برم، که اکنون در بهارستانی دلپذیر بساط عیش و سرور گسترانیده اید، که حجابی در فراسوی در خلوتگه راز، در زیر حباب انوار الهی، در آنجا که معشوق و محبوب ازلی از دیده صاحب بصیرت مستور نیست، و در حریم قدس کبریایی پا نهاده و در حریرین بستر نور و عشق آرمیده، و ساقیان گلچهره و ماه منظر، با زجاجه های زمردین مملوّ از شراب کوثر که از برف سپیدتر و از عسل شیرینتر است، در بزم وصال، کام عطشناک شما را سیراب می کنند.

اگر از وسوسه نفس و هوی دور شوی       بی شکی ره ببری در حرم اسرارش

گلگشتی را که وحی منزل ستوده و دست توانای جهان آرا و بهشت آفرین آذین بسته، مرا چه توان آنکه بزم شما را با کلک ناتوان خویش سر ستودن گیرم.

از خون شهید، لاله ها می روید و ز اشک، ستاره لاله را می شوید.

بلبل به ترانه این سخن، میگوید        به به کس، که راه حق، می پوید.

محمد حسن حجتی (پریشان)

پیام انقلاب/ شماره 107/ ص 34-35.

سیر و سفر

پیامبر اسلام (ص): ( سافروا تصحوا و تغنموا و ترزفوا)

مسافرت کنید تا سالم باشید و غنیمت و روزی یابید.(نهج الفصاحه/ ص 365).

امام صادق (ع) انّ العاقل لا تکون ظاعنا الّا تزود لمعاد او مرمه لمعاش او لذة فی غیر محرّم (مسافرت باید برای یکی از این سه امر باشد:

1- تهیه توشه آخرت 2- تأمین معاش زندگی 3- لذّت مباح و تفریح سالم و غیر حرام (مکارم الاخلاق/24).

پیامبر اکرم (ص): ( سافروا تصحوا و تغنموا و و حجوا استغنوا).« مسافرت کنید تا صحبت بدن داشته باشید و جهاد کنید تا غنیمت بدست آورید و حج نمایید تا بی نیاز گردید» (محاسن برقی/ ص 345).

چه خوب است، چون باد ، همه جا را در نوردیدن، چون موج، دائماً در حرکت و تکاپو بودن، چون خون، جریان دائمی در رگ داشتن، چون رود، یک لحظه نیاسودن!... آنکه چون حضرت مسیح، پر سیاحت و سیار باشد، آنکه چون سعدی، جهانگرد و سیاح باشد، به خیر فراوان می رسد.

آنکه دائماً یک جا بماند و حرکت و سیر و سفر و جابجایی و کوچ و هجرت نداشته باشد و راکد و جامد و بی تحرک و تکاپو باشد، می پوسد و می گندد، چون آب که در برکه ای راکد، آفت «کرم» در آن می افتد.

نظرات بازدیدکنندگان:

نظری ثبت نشده است