حضور قلب، (تحریرالوسیله/ جلد1/ص 155).

سزاوار است که نمازگزار در تمام اقوال و افعال نماز حضور قلب داشته باشد، که تنها آن چه را که به آن توجه کرده به حسابش گذاشته میشود، بنابراین باید تمام توجه مان به نماز و اذکار آن باشد و با توجه کامل به حضرت معبود (جلّ جلاله) و عظمت و جلال و هیبت او به نماز ایستیم و قلب خود را از غیر او فارغ گردانیم و خود را در برابر خدای عظیم و بزرگ بزرگان قرار داده او را مخاطب سازیم و با او به رازو نیاز پردازیم.

وچون شخص این را دریافت قلبش را هیبت فرا می گیرد و خود را در ادای وظیفه مقصر می بیند و از خدا می هراسد و آن گاه وسعت رحمت الهی را می نگرد و امید به رحمت الهی پیدا می کند و برایش حالتی میان خوف و رجا، بیم و امید حاصل می شود که این صفت کاملین است و دارای درجات و مراتب بی شماری به حسب درجات عبادت کنندگان است.

و سزاوار است که نمازگزار دارای خضوع و خشوع، سکینه و وقار بوده با لباسی آراسته ، خوشبو، مسواک زده، شانه کرده باشد و نمازش را همچون نماز وداع بخواند و با خدا تجدید توبه و انابه و استغفار کند و همچون عبد ذلیل در برابر خدا بایستد ودر گفتن «ایاک نعبد و ایاک نستعین» صادق باشد (و تنها خدا را عبادت کند و تنها از او یاری جوید) نه این که بنده هوای نفس باشد و دست حاجت پیش این و آن دراز کند.

و سزاوار است که بکوشد واز اعمالی که مانع قبول نماز است، مانند: خود برتر بینی، حسد، غیبت، حبس، زکات و سایر حقوق واجب، خودداری نماید.

چگونه حضور قلب پیدا کنیم،(رساله نوین/ جلد 1 جدید/ ص 130)

1- منشأ حضور قلب در اعمال آن است که قلب آن عمل را با عظمت تلقی کند و مهم بشمارد، اگر ما مناجات حق تعالی را به قدر مکالمه بایک مخلوق اهمیت دهیم هرگز اینقدر غفلت و سهو نسیان نمی کنیم.

2- مادامی که درخت آرزو و حبّ دنیا در قلب بر پاست مرغ قلب بر شاخه های آن در پرواز است. اگر به ریاضت و مجاهدت و تفکر در عواقب و معایب آن این درخت را ترک کرد، قلب ساکن و مطمئن می شود و حضور قلب برایش پیدا می گردد.

3- باید انسان در وقت ذکر، مثل کسی باشد که کلام دهن طفل می گذارد و تلقین او می کند برای این که او را به زبان بیاورد، همینطور باید ذکر را به قلب تلقین کند، مادامیکه انسان با زبان ذکر می گوید و مشغول تعلیم قلب است، ظاهر به باطن مدد می کند، همین که زبان طفل قلب باز شد از باطن به ظاهر مدد می رسد و نشاطی در انسان تولید می شود که خستگی سابق را برطرف می کند.

4- اگر انسان مدتی در نماز و اذکار و ادعیه مواظبت کند( آنچه را که مقدمه حضور قلب است فراهم سازد و آن چه را که موجب حواس پرتی است ازخود دور کند) نفس عادی میشود

(امام خمینی/ صلوه العارفین/ ص 47-59)

(منقول از: رساله نوین/ جلد 1 جدید/ ص 131)

نظرات بازدیدکنندگان:

نظری ثبت نشده است