(موقیت حساس کنونی از حیث افکار عمومی)

می خواهم دربارۀ موقعیت حالای جنگ و مملکت چند سطری بنویسم. در زمستان پارسال (64) و پیش از آن افکار عمدۀ افراد داخلی و خارجی بر این عقیده بود که حالت توازن قوا بین نیروهای عراق و ایران اسلامی بر قرار شده است و حالت نه جنگ، نه صلح برقرار شده. و دیگر این جنگ برنده ای نخواهد داشت. امّا با انجام والفجر 8 و 9 و کربلای 1 تقریباً قسمت عمدۀ افراد جهان متوجه شدند که خیر جنگ برنده خواهد داشت. حالا سعی دشمن تماماً این است که خوب دفاع کند و به دنیا ثابت کند که دفاع کنندۀ خوبی است. تکهای مذبوهانه اش هم به همین خاطر بود.اگر او بتواند اینرا ثابت کند دوباره سیل کمکها و وامهای بلاعوض بسوی او سرازیر خواهد شد و کشورهای مردّد هم طرفدارش می شوند. و در مقابل ما باید ثابت کنیم که مهاجم خوبی هستیم و خواهیم توانست که در لانه عنکبوتی خصم زبون رخنه اندازیم و مقاومت آنرا در هم شکنیم.

اگر اینرا ثابت کنیم خواهیم توانست افکار جهان و مردم را بسوی خود جلب کرده و در جبهه باطل تفرقه اندازیم. رژیم بعث کلیه امکاناتش را جمع کرده برای یک دفاع محکم و بر ماست که به آیۀ «واعدوا لهم ماستطعتم من قوة و من رباط الخیل ترهبون به عدّو الله و عدّوکم...» عمل کنیم. عراق 7/1 امکانات نیروی انسانیش را در جنگ وارد عمل کرده (قول حاجی بندگار فرماندۀ سپاه بافق) و امّا چه مقدار امکانات مالی و انسانی خود را بسیج کرده ایم؟

عراق دارای 20 لشکر/ 35 تیپ/ 7500 ماشین آلات زرهی است. بخود آئیم...

((مهدی جلیلی))

نظرات بازدیدکنندگان:

نظری ثبت نشده است