2 آبان 1365

آماده شده ام که این روزها اینجا را ترک کنم و برم به رفقا ملحق شوم. جایی را ترک کنم که از آن خاطره ها دارم. کدام رزمنده است که با شنیدن فاو، خاطره ای از آن بیادش نیاید.

فاو، شهری سه حرفی ولی با عظمت، شهری مخروبه که به وسیله خون شهداء آباد شد. محلی که به تعداد حروفش راه ارتباطی به اطراف دارد. 1- محور فاو-البحار  2- فاو-بصره  3- فاو-ام القصر. محل آفرینش حماسه والفجر، گلوگاه دشمن صهیونیستی تنها راه ارتباط عراق با خلیج فارس، شبه جزیره ای با باتلاقهای فراوان، نخلستانها و پایگاههای موشکی و تانکرهای ذخیره نفت خام و اسکله های نظامی و بارگیری نفت خام، که اینک در دست قدرتمند رزمندگان غیور اسلام که دست خداوند بالای آن است، قرار دارد.

به حق که گلوی دشمن در دست ماست و ما باید مقاومت کنیم و آن را فشار دهیم و به جاهای دیگر بدن این دیو بعثی ضربه بزنیم.

حاجی و یدالله برزگری امروز رفتند تیپ و شب برگشتند. امروز اربعین است، چهلم شهدای عاشورا، چهل روز است که از شهادت مولایمان حسین (ع) می گذرد، چهل روز است که از حماسه حسینی، از جانبازی علی اکبر، از قطع شدن دست حضرت عباس ولی دست برنداشتنش از حمایت دین خدا میگذرد، از پاره شدن گلوی علی اصغر، از عشق قاسم به شهادت و رسیدن به آن، از ایثار و از خود گذشتگی یاران امام حسین (ع) می گذرد. برماست که از عاشورا تا اربعین را بازشناسیم تا حماسه پیامبری کربلا را در لسان زینب و خطبه های امام سجاد (ع) در یابیم.

*************************

4 آبان 1365 تا 6 آبان

امروز پر کردن جبهه های نبرد از اهم واجبات الهی است که هیچ چیز مانع از انجام آن نمی شود (امام خمینی).

واقعیتی که داریم با آن دست و پنجه نرم می کنیم، کمبود نیروی مورد نیاز است. حضور مردم در جبهه چیزی است که محسوس است ولی آیا ما در مواقع حساس و مورد نیاز توانسته ایم که گردانهای مورد نیاز جبهه را جمع آوری کنیم؟ نه، بلکه جمع آوری گردانها در مواقعی است که خود مردم میخواهند که با تبلیغات و چاشنیهای گردانهای بسیار جمع آوری شده اند نه در مواقعی که مسؤلین جنگ میخواسته اند.

این مسأله حضور مردم در جنگ برای خودشان جا نیفتاده است چقدر وقت است که داد از 500 گردان می زنیم ولی سهمیه استان جمع نشده است. چند سال است که فقط در زمستان توانسته ایم عملیات گسترده انجام دهیم و در غیر آن علیرغم میل امام و مسؤلین جنگ عملیاتی انجام نشده است و این سوژه ای شده برای خصم تا خود را بازسازی کنند و دوباره از اول شروع می شود. این چنین جنگ کردن هرچند پیروزی آوراست ولی برای پیروزی نهایی سریع به درد نمی خورد. موجب خسارت بیشتر به خود می شود. چرا که در مواقعی که بیشتر تیپ و لشکرهای دشمن ضربه خورده اند، نیرویی وجود ندارد تا عملیات ادامه یابد یا در محور دیگری انجام شود و ما مجبور میشویم که موقعیت به دست آمده را تثبیت کنیم دشمن هم با خیال راحت می رود دنبال بازسازی نیرو و وقتی که بعد از یک مکث طولانی می خواهیم وارد عمل شویم همان تیپ و لشکرهای بازسازی شده خسارت از ما بگیرند.

بایداین مسأله وجوب کفایی نیروی مورد لزوم، و حمله های پی در پی (بفرمان رهبر) برای مردم جا بیفتد، نه آنکه بوسیله تبلیغات آنهم در مواقعی که خود مردم می خواهند، نیرو بیاید. مردم نباید متوقع باشند که چرا کربلا آزاد نمیشود و چرا... زیرا که «ازماست که برماست» بگفته حاج همت: کربلا رفتن خون میخواهد.

نظرات بازدیدکنندگان:

نظری ثبت نشده است